A little party never killed nobody! #tbt

DIY maart 17, 2016

A little party never killed nobody! #tbt

Heeft u er al van gehoord, throwback thursday? Of kortweg #tbt? Ikke wel, maar ik deed er nog nooit aan mee. Ik postte nog nooit iets van jaren geleden, speciaal op een donderdag. Maar net omdat ik dat nog nooit deed, trakteer ik jullie op een hele throw back thursday post, op een donderdag en al. Op mijn verjaardag zelfs, dat ook. Que tu penses?

Ben je klaar om 2 jaar terug in de tijd gesmeten te worden? A-one, a-two, a-three, … and jump … A little party never killed nobody. Het was de theme song van mijn 35ste verjaardagsfeestje.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=0ZgjmE6xdaw]Ik krijg nog altijd kriebeltjes als ik het liedje hoor!

Aangezien ik altijd de tweede was om te verjaren hier zo bij ons thuis, en dat op een maand tijd, werd mijn verjaardag altijd al een beetje stiefmoederlijk behandeld. Niet als het over cadeautjes of special time gaat hoor, maar toch … een tweede feestje, brunch, etentje, … op een maand tijd, dat vonden we er soms over, om mensen te vragen om weer eens langs te komen. En toen ging ik 35 worden, niks speciaals aan hoor ik je denken. Of ik ging een beetje zitten huilen in een hoekje of we maakten er gewoon een S.P.E.T.T.E.R.E.N.D. feest van. Ik begon namen op te schrijven van mijn beste vrienden, familie, buren en al snel kwamen we aan een 100-tal personen. Doen we het? Of niet? Of gaan we gewoon schandalig over the top op reis? Stiekem was ik al beginnen pinnen als een gek. De ideeën borrelden in mijn hoofd en zoals ze bij ons zeggen … het spel was oep de wagel* en er was geen houden meer aan. Er werd duchtig geteld … en ja, gespaard, dat ook. Want met de tijd groeiden onze ideeën. Wat heb ik genoten van alle voorbereidingen. Gerechtjes werden getest, drankjes geproefd, outfits gezocht, decoratie geknutseld, … You name it! Maanden genoot ik van de voorbereidingen. En aangezien een trouwfeest er niet -direct, altijd je hoop houden- zit aan te komen, liet ik me ook een beetje gaan.

Mr. J hield zich bezig met het logistieke. Hij zorgde voor de perfecte feesttent, toiletwagen, … en schudde soms zijn hoofd bij mijn zoveelste gekke idee. En schattie, ik heb het je toen misschien niet genoeg gezegd, maar DIKKE GEWELDIGE MEGA MERCI om mee te gaan in mijn ideeën, om er zelf nog andere ideeën bovenop te smijten. We zijn een top team! <3 Zonder mijn Mr. J was er nooit zo’n fantastisch feest geweest. Er was zelfs bijna geen tent geweest … die kon ineens niet meer geleverd worden. H.E.L.L.U.P! DRIE dagen voor het feest, terwijl ik met het werk op de latten stond ergens in het ‘verre’ Frankrijk. Ik kreeg ’s morgens bij de ontbijttafel een telefoontje met de mededeling dat er ‘troubles’ waren. Ik geef toe, ik was heel effe stil. Maar … het kwam goed, dankzij de zoekskills van mijn ventje. Heel goed zelfs. Meer dan goed.

Waarom ik er nu pas mee op de proppen kom, na twee jaar? Omdat ik met schaamrood op de wangen moet bekennen dat ik nooit de foto’s deelde. En omdat ik er, nog steeds, na twee jaar ongelooflijk van kan genieten. Kijkt u even mee?